Dalian, China 13/11/2011 - 18/11/2011

13/11 De reis is voorspoedig verlopen.. De A380 is verrassend groot én stil... Eenmaal in de lucht hoor je de motoren nauwelijks. 9 uur vliegen (of zoiets) en ik sta in Beijing. Nu nog de aansluiting vinden met de volgende vlucht naar Dalian. Nergens een aanduiding. Dan maar de bagage afhalen. De vlucht is wel geboekt, maar nog niet ingecheckt. Ik neem de onbemande shuttle-trein naar de "baggage claim". Daar valies gerecupereerd en alweer rondgekeken... Ik zie nergens een vlucht met het vluchtnummer dat ik hebben moet. Dan maar rondgevraagd. Ik moet naar de domestic terminal (terminal 2). Er is een gratis shuttle bus. Ik stap op en ben de enige europeaan tussen alle chinezen. Bij terrminal 2 stap ik uit en ga de vertrekhal in... mijn vlucht vindt ik terug en ik stap naar de balie waar ik zonder problemen incheck als mijn paspoort laat zien (leve de e-tickets..). Alles is hier gelukkig 2-talig aangeduid, zodat ik me vrij goed kan behelpen. Ik kom aan te Dalian, recupereer mijn bagage en wil naar buiten. Een geuniformeerde dame houdt me tegen en gebaart naar mijn bagage. Ik kijk even rond naar de andere reizigers en heb algauw door dat ze mijn boarding pass en bagage ticket wil zien. Er wordt gecontroleerd of het mijn bagage wel is. Een taxi is gauw gevonden en ik heb het adres van het Hotel in het chinees afgedrukt. Ik duw het papier onder zijn neus, hij knikt, en hij brengt naar het hotel. Kostprijs zo'n 150 yuan (geen 20 euro...). Inchecken lukt, met minimaal engels en wat visakaart problemen. Ik ga naar mjn kamer en rond 18h00 ga ik eten. Op restaurant bestel ik portie rundsvlees...met rijst. De Ober kent een paar woorden engels en vraagt "meat spicy"? Ik antwoord moedig: "yes".. Ik krijg een schotel (portie voor 2....) gevuld met gelijke delen groene peper, rode peper en vlees...(nee geen paprika, peper...). Chinezen in Dalian kennen wel degelijk het begrip "Heet". Ik moet dus dringend mijn wereldbeeld gaan bijstellen. 14/11 1ste gids Ik vraag de weg naar een winkel waar ik t-shirts kan kopen, maar er zijn er weinig (geen) die me begrijpen. Ik klamp een europees uitziende man aan met chinese ogende vrouw, en deze begrijpt Engels. Op sleeptouw genomen door 1ste part-time gids (Griek met chinese vriendin/vrouw (george & judy)) moet ik bij hen thuis komen eten... "Seafood". Krabben worden gekocht op de vismarkt, samen met soort kokkels, en een vis (met bijzonder grote kop....) Op die markt is alles wat leeft in de zee te koop.. tot en met zeekomkommers. Deze blijken niet op het boodschappenlijstje te staan (gelukkig). Voor george is blijkbaar de maaltijd niet kompleet zonder feta... dus die komt er ook nog bij...samen met grote griekse olijven... een vriendin (2de gids) wordt uitgenodigd anders is de tafel niet kompleet... het eten was prima, meer dan voldoende. De krabben lekker... de vis ziet er niet uit, maar is wel lekker. de schaaldieren doen me sterk denken aan (grote) kokkels... George spreekt Engels zoals iedere griek. En judy heeft Engels geleerd van George... schiet lekker op zo. De vriending (Haixia) spreekt redelijk engels naar chinese begrippen... enfin, hun engels is in elk geval beter dan mijn Chinees... Het duurt nog wel even voor ik "pu tong hua" vloeiend spreek. George is een rare snuiter... hij komt naar eigen zeggen al sinds '72 in china, werkzaam in de scheepsindustrie (als monteur of electricien denk ik, op z'n salontafel lagen een aantal electrische schema's) en vertikt het om chinees te leren/spreken... Grieks of engels en dat is genoeg... Het is me nog steeds niet duidelijk of ie getrouwd is met Judy of niet... Het blijft ook vaag of ie in Griekenland ook nog een vrouw heeft zitten... hij heeft er in elk geval een zoon, daarin was ie pertinent. De vriendin biedt aan om ook een dag gids te spelen... ik neem het aanbod aan... 15/11 2de gids 's Anderendaags wordt ik opgewacht door gids # 2 en een 3de vriendin, in het bezit van een splinternieuwe mercedes 300C of zoiets. Het rijden in china is een belevenis op zich. Voetangers worden straal genegeerd. Even op de hoorn drukken, om te waarschuwen en doorrijden maar. Voetgangers, fietsers, motors, auto's, vrachtwagens en bussen rijden waar er plaats is, op de linkse of rechtse weghelft. Witte lijnen zijn er om te negeren. Snelheidsbeperkingen ook. Stoppen voor een rood licht doe je alleen als 't niet anders kan. De 3de vriendin (geen naam onthouden...) spreekt geen engels.. enkel chinees. Veel wordt er niet gezegd. Ik kom wel te weten dat mijn 2de gids werkt in een schoonheidssalon, eigendom van de dame met de dikke 300C. De reis gaat naar een shopping center. Enfin, 't is allemaal anders dan bij ons dus 't valt wel mee...'s middags eten we vis in een klein restaurantje... De vis is prima. (alweer teveel want daarnaast is er ook nog een vleesschotel en groenteschotel...). Als ik denk dat er van de vis niks eetbaars meer over is, plukt Haixia handig met de eetstokjes de ogen uit een van de koppen en verorbert die.. Enfin, wij eten kaviaar e.d. dus 't zal wel lekker zijn... maar ik beperk me tot de "wangetjes" van de vis. Schoonbroertje "Papa jan" op Mayotte heeft gelijk als ie zegt dat het een delicatesse is... 's Avonds in hotel-restaurant is er geen engelstalige ober van dienst. Ik behelp me en wil varkensvlees met rijst en een biertje...dat lukt aardig... ik krijg wat ik wil, alleen in dergelijke hoeveelheid dat er zat is voor twee. De volgende ochtend bij het ontbijt begin ik het aardig gewoon te worden, en slurp mijn thee zoals alle chinezen, en de noedels worden vakkundig naar binnengeslurpt. Voor het fruit blijken de tandenstokers beter te hanteren dan de eetstokjes.. en de chinezen vinden dat ook. 16/11 Na het ontbijt volgt een rustige ochtend en 's namiddags wordt ik opnieuw "op sleeptouw genomen" door George & Judy. We bezoeken "downtown" Dalian en "Labour park". Er wordt een "zwarte taxi" opgebeld... deze zijn nog goedkoper dan de reguliere (die je ook al overal brengen voor een habbekrats)... Labour park in Dalian is zowat 1/2 uurtje rijden. Rome was de eerste keer dat ik niet op mijn gemak zat in een taxi.. China is de 2de keer. De chinezen laten zich niet tegenhouden door verkeersregels. Dat is chinees voor hen... ze rijden dan ook overal waar er plaats is en een zebrapad is enkel geschikt om de auto's diets te maken waar ze meest voetgangers kunnen wegjagen... Enfin labour park wordt merkwaardig genoeg zonder slachtoffers bereikt en we duiken het park in.. In de zomer is het een kruising tussen een provinciaal domein (zonder zwemmen) en het citadelpark in Gent. Enfin je zal wel zien op de foto's. Terug in 't hotel rust ik wat uit en ga 's avonds in 't restaurant wat eten... Geen engelstalige ober... enfin met handen en voeten en reisgids uitgelegd wat ik wil: noedels en garnalen...en een biertje. de dienster steekt 1 vinger omhoog, ik zeg ja, want 1/2 liter bier is genoeg... ze giechelt wat en vraagt nogmaals 1? ik beaam... Ze gaat weg en 10 minuten later wordt het eten geserveerd. Een kom noedels goed voor 2 uitgehongerde tieners en 1 (jawel 1) garnaal... (al was het dan een vrij grote....) vandaar het gegiechel dus... Ik sta nu geboekstaafd in 't hotel als die gekke Europeaan die 1 garnaal besteld...en noedels voor 3....Ach ja. Ik wordt er niet armer van... 17/11 Vandaag geen gids... morgen wel... Judy's vriendin stond erop dat ik de "new town" zou zien en samen lunchen met haar vriendin... Maar da's pas morgen... vandaag trek ik er alleen op uit en ga wat verder de zijwegen in omdat daar meer "China" te zien is dan op de grote avenues... Typisch voor china zijn grote boulevards, omlijst door hoog en nieuwbouw, met daarachter verscholen, de ietwat armtierige flats voor de modale chinees...die wil ik zien... lukt nog ook, en ik wordt nog niet teveel aangestaard... 18/11 Vandaag begeleid Haixia me naar de "nieuwe stad"... Niet dat ik al een oude stad zou hebben gezien, maar kom... "what's in a name"... Een "zwarte" taxi brengt ons naar de nieuwe stad ten oosten van Jinzhou. Zowat 30 minuten rijden...kostprijs: 60 yuan of zo'n 7 euro... je kan er niet voor tevoet gaan... onderweg, in het tegenlicht moet de chauffeur een donker object ontwijken dat netjes op de witte lijn staat tussen de 2 rijstroken in oostelijke richting. Het blijkt een 3-wielige "bestel" (vracht?) wagen te zijn, waarvan een wiel ontbreekt. Niemand in de buurt en hij staat waar ie staat..op een krik, roerloos. We komen uiteindelijk weer tussen de flatgebouwen terecht, en vermits het vandaag regent, meteen ook in de file. (Ik herinner me beelden van Peking in de 70-tiger jaren met massas in blauwe jas en broek rondrijdende chinezen op de fiets...Nu blijken ze vandaag de fiets te hebben geruild voor een auto, en ze zijn met nog meer...) Flatgebouwen bij de vleet, en natuurlijk vergezeld van het obligate shopping center. Naast het center bevindt zich een restaurantje waar we lunchen met de inmiddels ook opgedoken vriendin. Een forse dame, aardig maar je wil er geen ruzie mee... Na het bezoek aan het shopping center, moet er absoluut nog een "starbucks" koffie bij (bwèèèk) maar goed, voor die ene keer... 't Is intussen goed 16h en 't wordt al wat donker. De vriendin (ben de naam kwijt...) neemt afscheid, en Haixia belt een taxi. Na 10 minuten zijn we weer op weg naar Jinzhou. (denk ik)... Niet dus... er wordt nog iemand opgepikt.. die gaat netjes voorin zitten inclusief grote boodschappentas en 5 flessen olie van 4-5 liter... ok, we gaan dus nu naar Jinzhou... Niet dus... de volgende klant wordt opgepikt (een bijna-sumo worstelaar) met grote sport-tas. Moet je weten dat onze zwarte taxi een mitsubishi is, en niet van de grootste... maar goed, hij past er maar net bij zonder dat er aan de andere kant iemand uitvalt... als haringen in een ton (of sardientjes in een blik, gezien de aanwezige hoeveelheid olie) dan maar op weg naar Jinzhou. Ik stap uit aan het hotel, maar gezien het te vroeg is om te gaan slapen, kijk ik nog wat TV. Waarop ik in slaap val. Ik wordt wakker om 9h00, te laat voor 't restaurant. Niet getreurd, roomservice is betaalbaar. Ik bell naar roomservice... spreken geen engels.. Ik bel naar de receptie, krijg uiteindelijk iemend aan de lijn die me begrijpt...(denk ik) er blijken enkel noedels met kip te kunnen worden geleverd.... vindt ik prima. De ober komt met het eten... en heeft geen chopsticks mee... blijkbaar wordt er niet zo vaak roomservice gebruikt... even later verschijnt ie opnieuw, met chopsticks... hij blij, ik blij... iedereen tevreden.