Ukraine - deel 1

Woensdag. 8/7 

We vinden na enig zoeken het begin van de track. Ik constateer dat ik om een of andere reden de eerste 6 sets data van de track niet meer kan oplijsten. Gelukkig heeft Peter zijn trippy bij en Jan zijn Zumo, beide voorzien van de track. Het wordt meteen een sprong in het diepe. Het spoor is bij tijd en wijlen alleen zichtbaar op de gps en het is warm, heet zelfs. Ik zweet en word drijfnat, niettegenstaande alle ventilatieritsen open staan. Als dit zo verder gaat tot in Mongolie red ik het nooit. Gelukkig krigen we nu en dan wat beter begaanbare wegen onder de wielen, zodat we even opadem kunnen komen. Peter is hier heel wat ervarener in en dat is ook te merken. Regelmatig moet hij wachten tot we weer kunnen aanpikken.

De track leidt ons tot in Brody, maar dat halen we vandaag niet meer. In L'viv gooien we de handdoek in de ring na een goeie 120km. Ik constateer dat mijn remmen vooraan niet veel meer uitrichten. Ik blijk een lek te hebben in dichting van de linker vorkpoot. Het gevolg is dat mijn schijfrem onder de vorkolie zit. We vinden een hotel in de buitenwijken van L'viv. Het is vrij luxueus en we krijgen een duplex kamer voor drie. Beneden een woonkamer, slaapkamer is boven. Gezien de klasse vn het hotel, laten we ons dan ook maar eens verwennen. We bestellen eten, opgediend door een ober (mèt witte handschoenen) en bestellen een fles wijn, die meer kost dan het eten èn de overnachting samen. Over decadentie gesproken... 

Donderdag 9/7: 

Peter repareert mijn lekke vorkpoot à la “bush mechanics” met een voelermaatje. Het vuil dat er tussen zit wordt hopelijk verwijderd. De olie op de remschijf zal er te zijner tijd wel afgaan. De Garmin volhard in de boosheid en weigert nog steeds pertinent de eerste 6 tracks op te lijsten.
Enfin, we volgen de Trippy van Peter, maar vergeten dat het 's nachts geregend heeft. Niet lang na het beginvan de track glijdt Peter uit in het spekgladde slijk. Ik volg Peter's voorbeeld nagenoeg onmiddelijk. Jan hield wat meer afstand (en minder snelheid) en blijft overeind.   
Naarmate de dag vorderd wordt het wat droger. Zelf slaag ik er nog eens in om onderuit te gaan in het mulle zand. Het gevolg is dat de camerasteun op het stuur er de brui aan geeft. Rond 17h komen we aan in Brody. Tijd voor een biertje (of 2, 3)... We zoeken het hotel op, wandelen nog wat rond en vinden uiteindelijk een “pizzeria”. Na de pizza maestro doorgespoeld met bier en wodka gaan we slapen. Ofschoon de kamer warm is, worden er dra heelder bossen omgezaagd..