Ukraine - deel 2 - 10/07

vrijdag  10/7

Vandaag 230 km in de planning. We krijgen alles voorgeschoteld wat Ukraine te bieden heeft. Zand, modder, gravel...Jan slaagt erin om af te stappen voor de motor stilstaat. We komen langs een oude spoorweg. Er staan een paar stalletjes en we houden even halt. Aan een van de stalletjes staat een accordeonist een deuntje te spelen. Er worden wat souvenirs verkocht. De spoorweg zelf loopt door een “tunnel” van bomen en struiken. Mensen wandelen langs de sporen. Peter en Jan nemen een kijkje. We stappen terug op de motorfiets en volgen het zandpad. Probleem, het zandpad is niet de weg die de track aangeeft We keren terug. De track geeft een aantal km kaarsrechte weg aan. Volgt de track het spoor? We rijden wat een en weer en komen tot de conclusie dat de track het treinspoor volgt. Dan maar de sporen op. Peter gaat eerst, gevolgd door Jan. Ik volg iets later. Intussen staat de accordeonist te gesticuleren dat we gek zijn en de souveniertjesdame roept dat ze geld wil. Ik doe of ik niks begrijp en rijdt de spoorweg op. De biels doen de motor schudden en daveren. Ik hoop dat de vering het uithoudt. Ik maak wat meer snelheid en het rijdt iets vlotter, maar ik haal Jan in en ben genoodzaakt te vertragen. Ik begin stilaan de spoorweg te verwensen. Maar we moeten verder. We kunnen niet over de sporen met de geladen motorfietsen. Ik kijk naar de rails en die zien er verdacht blinkend uit. Ik hoop dat het spoor inderdaad in onbruik is.

We hobbelen verder tot Peter stopt aan een wissel. Wij moeten rechtdoor. We hijsen de motorfietsen over de wissel en komen uiteindelijk op een plaats waar zand ligt opgehoopt en we de spoorweg kunnen verlaten.  We blazen even uit, en vervolgen de weg. De spoorweg heeft echter een slachtoffer gemaakt. Peter rijdt op zgn. Bib-mousse, een schuimrubberen binnenband zonder luchtkamer. De achterband van Peter ziet er vervaarlijk platjes uit. Na een poos moeten we echt wel stoppen en de de bib-mousse wordt er uit gehaald en vervangen door een reserve binnenband die ik meehad.  

Uiteindelijk komen we pas rond 8h 's avonds aan in Berezne. We vinden een hotel, maar het hotel serveert noch ontbijt, noch avondeten. Gelukkig is tegenover het hotel een restaurant/cafe. Jan bestelt eten (maakt niet uit wat, als 't maar genoeg is). Intussen wordt blijkbaar alles in gereedheid gebracht voor een feestje. Een zanger komt de locale schlagers zingen en het duurt niet lang of de aanwezige dames veroveren de dansvloer.
Feest of geen feest, ik ben moe en ga na het eten slapen. Peter en Jan kijken wat meewarig en gaan lustig door met feesten en bier hijsen. Rond 1h hoor ik ze het hotel binnenkomen vergezeld van een stomdronken en lawaaierige Ukrainer die ongevraagd is gevolgd. Het duurt nog wel een half uurtje vooraleer de dronkelap kan “buitengepraat” worden. De rust keert eindelijk weer.